Posts written by kazimir

view post Posted: 23/3/2010, 21:16 Lo schiavo è un uomo come te - Seneca
Liberi o schiavi siamo tutti soggetti alla sorte. Seneca disapprova l'assurda abitudine dei padroni di mangiare a crepapelle circondati da schiavi costretti a un assoluto silenzio.

Libenter ex iis qui a te veniunt cognovi familiariter te cum servis tuis vivere: hoc prudentiam tuam, hoc eruditionem decet. "Servi sunt." Immo homines. "Servi sunt" Immo contubernales. "Servi sunt". Immo humiles amici. "Servi sunt". Immo conservi, si cogitaveris tantundem in utrosque licere fortunae. Itaque rideo istos qui turpe existimant cum servo suo cenare: quare, nisi quia superbissima consuetudo cenanti domino stantium servorum turbam circumdedit? Est ille plus quam capit, et ingenti aviditate onerat distentum ventrem ac desuetum iam ventris officio, ut maiore opera omnia egerat quam ingessit. At infelicibus servis movere labra ne in hoc quidem ut loquantur, licet; virga murmur omne compescitur, et ne fortuita quidem verberibus excepta sunt, tussis, sternumenta, singultus; magno malo ulla voce interpellatum silentium luitur; nocte tota ieiuni mutique perstant. Sic fit ut isti de domino loquantur quibus coram domino loqui non licet.
--------------------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 5/1/2014, 23:19
view post Posted: 23/3/2010, 18:50 Bisogna temere i Catilinari che sono qui a Roma - Cicerone
Cicerone, nell'anno del suo consolato, difende Murena, che, eletto console per l'anno successivo, è stato accusato di broglio elettorale. Teme che con una sentenza di condanna i giudici favoriscano i Catilinari.

Quaeris a me ecquid ego Catilinam metuam. Nihil, et curavi ne quis metueret, sed copias illius quas hic video dico esse metuendas; nec tam timendus est nunc exercitus L. Catilinae quam isti qui illum exercitum deseruisse dicuntur. Non enim deseruerunt sed ab illo in speculis atque insidiis relicti in capite atque in cervicibus nostris restiterunt. Hi et integrum consulem et bonum imperatorem et natura et fortuna cum rei publicae salute coniunctum deici de urbis praesidio et de custodia civitatis vestris sententiis deturbari volunt. Quorum ego ferrum et audaciam reieci in campo, debilitavi in foro, compressi etiam domi meae saepe, iudices, his vos si alterum consulem tradideritis, plus multo erunt vestris sententiis quam suis gladiis consecuti.
--------------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 23/12/2013, 23:37
view post Posted: 23/3/2010, 18:45 Motivi che hanno indotto Cicerone a scrivere il De Amicitia - Cicerone
Perché Cicerone scrisse il De Amicitia e perché lo dedicò ad Attico? Perché scelse Lelio come protagonista del dialogo a celebrare la sua grande amicizia con Scipione Emiliano? Seguono le risposte.

Cum enim saepe mecum ageres, ut de amicitia scriberem aliquid, digna mihi res cum omnium cognitione tum nostra familiaritate uisa est. Itaque feci non inuitus ut prodessem multis rogatu tuo. Sed ut in Catone Maiore, qui est scriptus ad te de senectute, Catonem induxi senem disputantem, quia nulla uidebatur aptior persona quae de illa aetate loqueretur, quam eius qui et diutissime senex fuisset et in ipsa senectute praeter ceteros floruisset, sic cum accepissemus a patribus maxime memorabilem C. Laeli et P. Scipionis familiaritatem fuisse, idonea mihi Laeli persona uisa est, quae de amicitia ea ipsa dissereret, quae disputata ab eo meminisset Scaeuola. Genus autem hoc sermonum positum in hominum ueterum auctoritate et eorum illustrium plus nescio quo pacto uidetur habere grauitatis; itaque ipse mea legens sic adficior interdum, ut Catonem, non me loqui existumem. Sed ut tum ad senem senex de senectute, sic hoc libro ad amicum amicissimus scripsi de amicitia.
------------------------------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 23/12/2013, 23:35
view post Posted: 23/3/2010, 18:40 L'anima non ha principio né fine - Cicerone
Cicerone, a dimostrazione dell'immortalità dell'anima, si sofferma sul concetto di moto proprio.

Principii autem nulla est origo; nam e principio oriuntur omnia, ipsum autem nulla ex re alia nasci potest; nec enim esset id principium, quod gigneretur aliunde. Quod si numquam oritur, ne occidit quidem umquam; nam principium extinctum nec ipsum ab alio renascetur, nec ex se aliud creabit, siquidem necesse est a principio oriri omnia. Ita fit, ut motus principium ex eo sit, quod ipsum a se movetur; id autem nec nasci potest nec mori, vel concidat omne caelum omnisque natura consistat necesse est nec vim ullam nanciscatur, qua a primo inpulsa moveatur. Cum pateat igitur aeternum id esse, quod se ipsum moveat, quis est qui hanc naturam animis esse tributam neget? Inanimum est enim omne, quod pulsu agitatur externo; quod autem est animal, id motu cietur interiore et suo; nam haec est propria natura animi atque vis. Quae si est una ex omnibus quae se ipsa semper moveat, neque nata certe est et aeterna est.
---------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 23/12/2013, 23:34
view post Posted: 23/3/2010, 18:36 Dove sono finite le statue del tempio di Giunone a Samo? - Cicerone
Le statue e i quadri del tempio di Giunone a Samo solo poco tempo fa abbellivano la casa e il giardino di Verre.

Illa vero expugnatio fani antiquissimi et nobilissimi Iunonis Samiae quam luctuosa Samiis fuit, quam acerba toti Asiae, quam clara apud omnis, quam nemini vestrum inaudita de qua expugnatione cum legati ad C. Neronem in Asiam Samo venissent, responsum tulerunt eius modi querimonias, quae ad legatos populi Romani pertinerent, non ad praetorem sed Romam deferri oportere. Quas iste tabulas illinc, quae signa sustulit! [quae cognovi egomet apud istum in aedibus nuper, cum obsignandi gratia venissem.] Quae signa nunc, Verres, ubi sunt? illa quaero quae apud te nuper ad omnis columnas, omnibus etiam intercolumniis, in silva denique disposita sub divo vidimus. Cur ea, quam diu alium praetorem cum iis iudicibus quos in horum locum subsortitus esses de te in consilium iturum putasti, tam diu domi fuerunt: postea quam nostris testibus nos quam horis uti malle vidisti, nullum signum domi reliquisti praeter duo quae in me diis aedibus sunt, quae ipsa Samo sublata sunt? Non putasti me tuis familiarissimis in hanc rem testimonia de nuntiaturum, qui tuae domi semper fuissent, ex quibus quaererem, signa scirentne fuisse quae non essent?
--------------------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 23/12/2013, 23:32
view post Posted: 23/3/2010, 18:29 Verre, il ladro dei ladri - Cicerone
Non c'è bisogno di attendere testimonianze da paesi lontani: la rapacità di Verre è sotto gli occhi di tutti.

Quaerimus etiam quid iste in ultima Phrygia, quid in extremis Pamphyliae partibus fecerit, qualis in bello praedonum praedo ipse fuerit qui in foro populi Romani pirata nefarius reperiatur? Dubitamus quid iste in hostium praeda molitus sit, qui manubias sibi tantas ex L. Metelli manubiis fegerit, qui maiore pecunia quattuor columnas dealbandas quam ille omnis aedificandas locaverit? Exspectemus quid dicant ex Sicilia testes? Quis umquam templum illud aspexit quin avaritiae tuae, quin iniuriae, quin audaciae testis esset? quis a signo Vortumni in circum Maximum venit quin is uno quoque gradu de avaritia tua commoneretur? quam tu viam tensarum atque pompae eius modi exegisti ut tu ipse illa ire non audeas. Te putet quisquam, cum ab Italia freto diiunctus esses, sociis temperasse, qui aedem Castoris testem tuorum furtorum esse volueris? quam populus Romanus cotidie, iudices etiam tum cum de te sententiam ferent, videbunt.
--------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 23/12/2013, 23:30
view post Posted: 23/3/2010, 18:15 Ecco come si deve invecchiare - Plinio il Giovane
Plinio si congeda con un amico che, dopo una vita dedicata a gravosi incarichi, si gode gli ultimi anni.

Magnam cepi voluptatem, cum ex communibus amicis cognovi te, ut sapientia tua dignum est, et disponere otium et ferre, habitare amoenissime, et nunc terra nunc mari corpus agitare, multum disputare, multum audire multum lectitare, cumque plurimum scias, cotidie tamen aliquid addiscere. Ita senescere oportet virum, qui magistratus amplissimos gesserit, exercitus rexerit, totumque se rei publicae quam diu decebat obtulerit. Nam et prima vitae tempora et media patriae, extrema nobis impertire debemus, ut ipsae leges monent, quae maiorem annis otio reddunt. Quando mihi licebit, quando per aetatem honestum erit imitari istud pulcherrimae quietis exemplum? quando secessus mei non desidiae nomen sc tranquillitatis accipient? Vale.
--------------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 24/12/2013, 12:35
view post Posted: 23/3/2010, 17:27 Open Day Politecnico di Milano, 27-03-10 - Tutti gli studenti
Ciao a tutti, per chi fosse interessato ecco l'agenda con gli orari di tutte le presentazioni delle varie facoltà che si terranno sabato 27 marzo presso il politecnico in piazza Leonardo da Vinci

--> CLICCA QUI <--
view post Posted: 22/3/2010, 22:40 Benevolenza di Cesare verso Cicerone - Cicerone
Cesare lo avrebbe voluto come socio nelle più alte cariche, ma Cicerone ha preferito mantenere fede ai propri principi. Questo racconta l'oratore dell'invettiva che scrive nel 55 a.C. contro L. Calpurnio Pisone.

Ego C.Caesarem non eadem de re publica sensisse quae me scio; sed tamen, quod iam de eo his audientibus saepe dixi, me ille sui totius consulatus eorumque honorum quos cum proximis communicavit socium esse voluit, detulit, invitavit, rogavit. Non sum ego propter nimiam fortasse constantiae cupiditatem adductus ad causam; non postulabam ut ei carissimus essem, cuius ego ne beneficiis quidem sententiam meam tradidissem. Adducta res in certamen te consule putabatur utrum, quae superiore anno ille gessisset, manerent an rescinderentur. Quid loquar plura? Si tamen ille in me esse uno roboris et virtutis putavit ut quae ipse gesserat conciderent si ego restitissem,cur ego non ignoscam si anteposuit suam salutem meae?
-----------------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE


C'è qualcuno che può completare l'ultima frase per finire la traduzione?

Edited by kazimir - 23/12/2013, 23:29
view post Posted: 22/3/2010, 22:30 La gratitudine non è una cosa facile - Seneca
L'ambizione, il desiderio di ricchezza e di potere ci proiettano sempre in avanti, facendoci dimenticare i benefici ricevuti.

Nemo autem esse gratus potest nisi contempsit ista propter quae vulgus insanit: si referre vis gratiam, et in exilium eundum est et effundendus sanguis et suscipienda egestas et ipsa innocentia saepe maculanda indignisque obicienda rumoribus. Non parvo sibi constat homo gratus. Nihil carius aestimamus quam beneficium quamdiu petimus, nihil vilius cum accepimus. Quaeris quid sit quod oblivionem nobis acceptorum faciat? cupiditas accipiendorum; cogitamus non quid inpetratum sed quid petendum sit. Abstrahunt a recto divitiae, honores, potentia et cetera quae opinione nostra cara sunt, pretio suo vilia. Nescimus aestimare res, de quibus non cum fama sed cum rerum natura deliberandum est; nihil habent ista magnificum quo mentes in se nostras trahant praeter hoc, quod mirari illa consuevimus.
----------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 5/1/2014, 23:16
view post Posted: 22/3/2010, 22:26 Porsenna alle porte di Roma - Livio
Di fronte al temibilissimo esercito etrusco e al pericolo del ritorno della monarchia, il Senato prende provvedimenti per tenere buona la plebe.

Porsenna cum regem esse Romae tutum, tum Etruscae gentis regem, amplum Tuscis ratus, Romam infesto exercitu venit. Non unquam alias ante tantus terror senatum invasit; adeo valida res tum Clusina erat magnumque Porsennae nomen. Nec hostes modo timebant sed suosmet ipsi cives, ne Romana plebs, metu perculsa, receptis in urbem regibus vel cum servitute pacem acciperet. Multa igitur blandimenta plebi per id tempus ab senatu data. Annonae in primis habita cura, et ad frumentum comparandum missi alii in Volscos, alii Cumas. Salis quoque vendendi arbitrium, quia impenso pretio venibat, in publicum omne sumptum, ademptum privatis; portoriisque et tributo plebes liberata, ut divites conferrent qui oneri ferendo essent[: pauperes satis stipendii pendere, si liberos educent]. Itaque haec indulgentia patrum asperis postmodum rebus in obsidione ac fame adeo concordem civitatem tenuit, ut regium nomen non summi magis quam infimi horrerent, nec quisquam unus malis artibus postea tam popularis esset quam tum bene imperando universus senatus fuit.
------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 24/12/2013, 12:22
view post Posted: 22/3/2010, 22:21 Tarquinio il Superbo di fronte a un prodigio - Livio
Serpenti, oracoli, inganni: gli ingredienti giusti per un giallo storico.

Haec agenti portentum terribile visum: anguis ex columna lignea elapsus cum terrorem fugamque in regia fecisset, ipsius regis non tam subito pavore perculit pectus quam anxiis implevit curis. Itaque cum ad publica prodigia Etrusci tantum vates adhiberentur, hoc velut domestico exterritus visu Delphos ad maxime inclitum in terris oraculum mittere statuit. Neque responsa sortium ulli alii committere ausus, duos filios per ignotas ea tempestate terras, ignotiora maria in Graeciam misit. Titus et Arruns profecti; comes iis additus L. Iunius Brutus, Tarquinia, sorore regis, natus, iuvenis longe alius ingenii quam cuius simulationem induerat. Is [cum primores civitatis, in quibus fratrem suum, ab avunculo interfectum audisset, neque in animo suo quicquam regi timendum neque in fortuna concupiscendum relinquere statuit contemptuque tutus esse ubi in iure parum praesidii esset. Ergo] ex industria factus ad imitationem stultitiae, cum se suaque praedae esse regi sineret, Bruti quoque haud abnuit cognomen ut sub eius obtentu cognominis liberator ille populi Romani animus latens opperiretur tempora sua.
------------------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 24/12/2013, 12:20
view post Posted: 22/3/2010, 22:16 Uccisione di Servio Tullio - Livio
Servio Tullio viene eliminato dai sicari di Tarquinio il Superbo dopo scontri verbali e fisici in senato.

Huic orationi Servius cum intervenisset trepido nuntio excitatus, extemplo a vestibulo curiae magna voce "Quid hoc" inquit, "Tarquini, rei est? Qua tu audacia me vivo vocare ausus es patres aut in sede considere mea?" Cum ille ferociter ad haec - se patris sui tenere sedem; multo quam servum potiorem filium regis regni heredem; satis illum diu per licentiam eludentem insultasse dominis - , clamor ab utriusque fautoribus oritur et concursus populi fiebat in curiam, apparebatque regnaturum qui vicisset. Tum Tarquinius necessitate iam et ipsa cogente ultima audere, multo et aetate et viribus validior, medium arripit Servium elatumque e curia in inferiorem partem per gradus deiecit; inde ad cogendum senatum in curiam rediit. Fit fuga regis apparitorum atque comitum; ipse prope exsanguis cum sine regio comitatu domum se reciperet ab iis qui missi ab Tarquinio fugientem consecuti erant interficitur.
----------------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 24/12/2013, 12:18
view post Posted: 22/3/2010, 22:11 Agostino legge l'hortensius di Cicerone - Agostino
Agostino legge l'Hortensius di Cicerone, opera ora perduta, in cui si esaltava lo studio della filosofia. Agostino ne ammira lo stile ma non il contenuto.

Inter hos ego imbecilla tunc aetate discebam libros eloquentiae, in qua eminere cupiebam fine damnabili et ventoso per gaudia vanitatis humanae, et usitato iam discendi ordine perveneram in librum cuiusdam Ciceronis, cuius linguam fere omnes mirantur, pectus non ita. Sed liber ille ipsius exhortationem continet ad philosophiam et vocatur Hortensius. Ille vero liber mutavit affectum meum et ad te ipsum, domine, mutavit preces meas et vota ac desideria mea fecit alia. Viluit mihi repente omnis vana spes et immortalitatem sapientiae concupiscebam aestu cordis incredibili et surgere coeperam, ut ad te redirem. Non enim ad acuendam linguam, quod videbar emere maternis mercedibus, cum agerem annum aetatis undevigesimum iam defuncto patre ante biennium, non ergo ad acuendam linguam referebam illum librum neque mihi locutionem, sed quod loquebatur persuaserat.
----------------------------------------------------------------------------------------
In mezzo a questi compagni, io, di età ancora acerba, studiavo libri di eloquenza, nella quale desideravo primeggiare con lo scopo condannabile e orgoglioso del piacere della vanità umana, e secondo l’ordine didattico usuale ero già arrivato al libro di un certo Cicerone, il cui linguaggio ammirano per lo più tutti, ma non tutti l’animo. Si trattava del libro che di lui contiene l’esortazione alla filosofia, e che è intitolato Hortensius. In verità, quel libro mutò il mio modo di pensare e cambiò le mie preghiere a te, Signore, e rinnovò le mie aspirazioni e i miei desideri. All’istante, capii come fosse vile ogni vana speranza, e con incredibile ardore di cuore cominciai a desiderare l’immortalità della sapienza, e iniziai a risollevarmi, per ritornare a te. Non però a migliorare la mia lingua, cosa che mi si vedeva fare con il contributo materno, dato che avevo diciannove anni e mio padre era morto da due. Non dunque a migliorare la lingua destinavo quel libro, né di esso mi convinceva l’eleganza stilistica, ma ciò di cui parlava.
view post Posted: 22/3/2010, 16:54 Un uomo iperattivo - Plinio il Giovane
Come ha fatto un uomo come Plinio il Vecchio, impegnato nella gestione dello Stato ai più alti livelli, a scrivere così tanto? Ecco i segreti della sua giornata raccomandati dal nipote.

Miraris quod tot volumina multaque in his tam scrupulosa homo occupatus absolverit? Magis miraberis si scieris illum aliquamdiu causas actitasse, decessisse anno sexto et quinquagensimo, medium tempus distentum impeditumque qua officiis maximis qua amicitia principum egisse. Sed erat acre ingenium, incredibile studium, summa vigilantia. Lucubrare Vulcanalibus incipiebat non auspicandi causa sed studendi statim a nocte multa, hieme vero ab hora septima vel cum tardissime octava, saepe sexta. Erat sane somni paratissimi, non numquam etiam inter ipsa studia instantis et deserentis. Ante lucem ibat ad Vespasianum imperatorem (nam ille quoque noctibus utebatur), inde ad delegatum sibi officium. Reversus domum quod reliquum temporis studiis reddebat. Post cibum saepe - quem interdiu levem et facilem veterum more sumebat, aestate, si quid otii, iacebat in sole, liber legebatur, adnotabat excerpebatque. Nihil enim legit quod non excerperet; dicere etiam solebat nullum esse librum tam malum ut non aliqua parte prodesset.
--------------------------------------------------------------------

VAI ALLA TRADUZIONE



Edited by kazimir - 24/12/2013, 12:34
777 replies since 1/9/2006